Deze dag is een dag van kleine valpartij ik remde iets te laat namelijk alleen mijn al eerder afgebroken remhendel was kapot het was namelijk gelijmd. Maar goed daarna sarte de motor niet. We hebben echt van alles geprobeerd met de stnadaart beveliging cdi alles maar niks deed het.

Uiteindelijk hebben we een kilometer of 40 50 gesleept tot we bij de grote stad waren Quarzazate
. Hier eerst maar een simpel hotel opgezocht en voor een 8 euro per nacht konden we op twee kamers met douche terecht en de motors konden binnen staan. In de avond hebben we vioa paar behulpzame jongens de stad afgestruind naar een reparatiebedrijf. Na anderhalf uur hebben ze het gevonden een gebroken kabel in het stuur, dat hadden we nooit gevonden. Daarna uit eten geweest met zijn allen en geventileerd wat de dagen erna op het programma stonden en wat de wensen waren. Romano en ik wisten wat we wilden en Soroush en Leon ook. Het was alleen niet verenigbaar met elkaar. Offroad versus weg route wildkamperen versus Hotel we hebben het geld van de pot geteld in de ochtend en afscheid genomen en we zouden elkaar via whattsapp en sms op de hoogte houden waar we waren .

Vanaf Quarzazate zijn we dus samen op op pad gegaan. Door een immens mooi landschap redelijk over de weg gereden de eerste 30 km als verbindingsroute kwamen we in de bergen wat een landschappen, we zeggen elke keer het kan niet mooier het kan dus wel keer op keer verbazen we ons. Deze rit is het ruigste wat ik ooit gedaan heb qua motorrijden uiteindelijk komen we bij een afrit. Deze afrit maakt Romano nog een foto, wat later een aanknopingspunt bleek om weer elkaar te vinden.

We rijden door een rivierbedding, ik rijdt voorop. De gps zegt links terwijl ik het pad rechts omhoog rijdt we keren om en gaan de rivier bedding in. Jee wat zwaar om te rijden, we houden naar een paar kilometer even rust we schuilen in de schaduw even. Mijn motor valt uit het niets om, koppeling gebroken, shit, hier nu de laatste die we hebben er weer op. Romano die al dagen door kiespijn geteisterd is vraagt of ik alvast kan gaan rijden, hij wil even een momentje voor zich zelf... Deze keuze blijkt een zeer slechte keuze te zijn. Ik rijdt in opperste concentratie met de tourance achtige banden door een rivierbedding. Ik kan alleen maar snelheid houden en concentratie houden op de weg. Tussen de rotsblokken door mul zand zie ik een imker lopen in vol tenue pff we lopen er allebei met 40 graden behoorlijk heftig gekleed bij. Na een kilometer of 8 stop ik, volledig uitgeput stop ik bij een rots. even wachten op Romano. Ik hoor niks en twerijl ik beetje bijgekomen ben, maakt de rust in mij zich meester van ongerustheid over Romano, niks voor hem om niet voorop te rijden, maar ook niet dicht achterop. Ik maak de beslissing om weer terug te rijden dezelfde zware route. Fuck, waar is hij. Altijd terug naar het laatste punt waar we elkaar zagen. Dat doe ik ik kijk om me heen en zie hem niet. Ik wacht heel even luister, hoor niks en belsuit naar het begin waar de foto genomen is terug te rijden. Mijn gsm van de zaak doet het niet ik denk door het prachtige Maas 360 systeem, de eerste dag dat ik annemieke gebeld heb is daarna mijn pincode veranderd. Ik kand dus Romano niet bellen.

Shit en nu.... Ik rijdt door het dorp krijg meteen thee aangeboden maar wil kijken naar alternatief. gvd waar is hij toch ik rijdt door en kijk vanaf hoger in de bedding geen Romano. Terug naar het dorp in een uitsparing van een huis krijg ik aanspraak of ik hulp nodig heb. Ik kan bellen met de man zijn telefoon en geef de lokatie door aan Annemieke(mijn vrouw) Die geeft het door aan Suzan, de vrouw van Romano. Romano ondertussen heeft mij zien rijden heeft achter mij gereden maar ik heb hem niet gehoord. Hij wil een shortcut maken maar komt op een geitenpad vast te zitten en moet de motor achteruit een heuvel opdrukken. Nu valt de motor om en breekt de remhendel af, Romano vertelde me dat hij wel lichtelijk in paniek raakte nu vanwege het feit dat hij dacht geen reserve onderdelen meer te hebben. Ondertussen komt er een Imam en en zijn Romano Helpen en duwen zijn motor samen mee terug, Romano krijgt eten en drinken en ontvangt de sms met het punt en kijkt op zijn foto toestel en ziet, daar is Edwin. We zien elkaar na dik twee uur weer, zijn niet boos op elkaar maar heel erg blij heel erg blij. Tering wat een avontuur. Nu gaan we verder richting Zagora. Een single track van ruim 60 kilometer volgt dwars door de bergen eten we wat en komen in een afdaling terecht die in de grand Canyon had kunnen zijn. Daarna volgt de woestijn semi Woestijn wat een hitte, voor het eerst in mijn leven doe ik mijn klep dicht vanwege de hitte, De watervoorraad raakt langzaam aan op, 6 liter per dag raak je wel kwijt. Maar in Zagora kom ik op reserve binnen volledig uitgeput ga ik zitten ruim 225 kilometer op een dag is in deze omstandigheden best veel.

Eten en een camping opzoeken, en drinken, drinken drinken.....